Nu is Later - Marco Kroon (Deel 1)

Frans van Drimmelen weet teveel en moest ontzien worden

Het meest vermakelijke aan de onthullingen in De Volkskrant van 16 april 2022 (‘Het was wel onveilig bij D66’) over de doofpot waarin de smeerpijperij in de hoogste regionen van D66 verdween is natuurlijk de totale afbladdering van het fatsoensvernis dat de partij, vooral onder aanvoering van de huidige politieke leider Sigrid Kaag, over zichzelf heeft uitgesmeerd. Het dédain waarmee zij en haar groupies neerkijken op de mores van het gewone volk (“Wie zijn die mensen”) en de morele verhevenheid die zij uitstralen zijn niet alleen weerzinwekkend, maar blijken nu bovenal een dekmantel voor het verhullen van seksueel en aanpalend grensoverschrijdend gedrag. Het is even onthutsend als lachwekkend. Daar staan ze dan, de fatsoensrakkers van de onderwijspartij.

broek op de enkels

Ineens lees de je tekst waarmee ‘partijstrateeg’ Frans van Drimmelen zichzelf op de website van het chique Haagse lobbykantoor Dröge en Van Drimmelen -vestigingen in Den Haag, Brussel, Shanghai, New York en Kopenhagen- aanbeveelt met hele andere ogen. “Klanten wil ik leren zich te bewegen in het maatschappelijke en politieke veld. Daarvoor reik ik ze, om in visserstermen te spreken, graag de hengel aan”. Dat aanreiken van die hengel mag u gerust letterlijk nemen.

Van Drimmelen schijnt geprobeerd te hebben om de publicatie in De Volkskrant via een kort geding tegen te houden. De man die ons op de website www.Dr2.nl vanachter een suave bril nog zo zelfverzekerd en licht hautain aankijkt met de blik van iemand die het helemaal gemaakt heeft, blijkt in werkelijkheid zo’n oenige sukkel die door de buurman in diens slaapkamer is betrapt met de broek op de enkels en die buurman vergeefs onder druk zet om de mond te houden.

wat weet Frans?

Intussen knaagt de vraag wat het motief was van Sigrid -nieuw leiderschap- Kaag om het wangedrag van Frans van Drimmelen en een reeks andere D66’ers onder de pet te houden. Het meest opmerkelijke aan de onthullingen is immers niet de stuitende werkvloergeilneverij en machtsmisbruik voor seksueel gewin, maar het feit dat het partijbestuur en de politieke roerganger deze meneer wilden sauveren in plaats van hem op te knopen aan de hoogste boom. Vanwaar deze cover-up?

De hoofdvraag is: wat weet Frans van Drimmelen van andere D66 prominenten dat hem zo machtig maakt dat zijn ranzige en waarschijnlijk strafbare gedrag met de mantel der liefde bedekt moest worden? Nu wij, met dank aan De Volkskrant, weten dat er een openbaar rapport is van het onderzoeksbureau BING waarin Van Drimmelen er nog goed mee weg kwam, maar ook een vertrouwelijke bijlage waaruit blijkt dat de man absoluut niet deugt, kan er geen andere conclusie mogelijk zijn dan dat Van Drimmelen de partijleiding heeft gechanteerd om te verhinderen dat de inhoud van het geheime rapport in het openbare deel zou komen. Een rapport in twee delen was het compromis dat in het geheim werd gesloten. Het tweede deel was de basis voor de partijleiding om Van Drimmelen zijn functies te ontnemen en verder buiten de deur te houden. Het eerste deel kon worden gebruikt om publiekelijk goede sier te maken. “Er is geen sprake van een structureel onveilige omgeving bij D66” bezwoer Sigrid Kaag. “En zo ken ik de partij ook”. Het bleek totale nonsens.

Kaags verweer dat zij de bijlage niet kende is volstrekt ongeloofwaardig. Misschien had ze het stuk niet gelezen, maar het is ondenkbaar dat de partijvoorzitter die het stuk wel kende er niet met haar over gesproken heeft en over wat ermee te doen. Frans van Drimmelen en Kaag onderhielden nauwe betrekkingen. Ineens was hij zijn partijfuncties kwijt. Dat moet Kaag toch gezien hebben! Van Drimmelen liep al zo lang mee in D66 en was dermate geïnvolveerd dat hij op de hoogte moet zijn van allerhande ontsporingen in de hoogste regionen. Hij zal ook onplezierige details uit Kaags leven kennen. Daar ligt de sleutel tot de opmerkelijke doofpotzaak die D66 nu treft. Frans kan de partij maken of breken. Nu hij voor een verloren zaak staat zal het wel breken worden.

fatsoensrakkerij voor de bühne

Dat de morele standaard in D66, in weerwil van de fatsoensrakkerij voor de bühne, niet hoog is bleek recent weer eens uit de achterbakse roddelarij van Kamerlid Sjoerd Sjoerdsma waarmee hij kabinetsformateur Johan Remkes onderuit wilde trekken (“Er zat drank in de man”). De roddelpraktijk was laag, maar dat Sjoerdsma vervolgens ongehinderd voort kon als prominent fractielid was nog lager. Zo rolt D66. Het fatsoen is louter vernis.

Iets verder terug in de tijd ligt die andere kwestie waarmee D66 zich etaleerde als een partij zonder moraal, toen ze dachten dat de advocaat Sydney Smeets, ondanks zijn al lang bekende hang naar te jonge jongens, Tweede Kamerlid voor de partij kon worden. Hij werd het nog ook. Lang duurde dat overigens niet, want de jongens in kwestie waren misschien wel jong, maar niet gek. Ze deden wat de D66-leiding naliet en knoopten de overmoedige geilneef genadeloos op. Een paar tweets en daar ging de immer in een onberispelijk pak van de duurdere snit gestoken kindervriend.

niemand doet mij wat

Het donjuaneske gedrag van partijoprichter Hans Van Mierlo heeft kennelijk een standaard gezet. Lang geleden ging ik eens, in het kader van mijn partijpolitieke oriëntatie, naar een congres van wat toen nog D’66 heette. Wat mij vooral bijbleef was de schaamteloosheid waarmee partijprominent en minister Hans Gruijters op dat congres stond te tongen met een voluptueuze dame. Ze droeg opvallende zilvergrijze laarzen. Geen idee wie zij was. Misschien zijn echtgenote wel. Het straalde hoe dan ook uit ‘niemand doet mij wat’.

Goed voorbeeld doet goed volgen, moeten ze in die kringen gedacht hebben. Van een vriend die een portiekwoning deelde met een thuisprostituée weet ik dat een D66 kopstuk daar een graag geziene gast was. Tot hij minister werd. Dat vond ik een beetje tegenvallen. Polygaam gedrag zonder inzet van gezags- of machtsverhoudingen behoort tot het privédomein waar niemand, in of buiten de politiek, publiekelijk mee lastiggevallen mag worden. Ook een minister niet. Wie naar de hoeren wil moet het vooral doen, maar wordt dan niet bang als de maatschappelijke status te hoog wordt. Het maakt je acuut chantabel.

hupsakeetje

Anders is het wanneer op de werkvloer amoureuze betrekkingen ontstaan. Die zijn altijd ongewenst. De hele entourage raakt er verkrampt door. Zeker erotische relaties tussen personen die in een gezagsverhouding tot elkaar staan zijn uit den boze. Uit het Volkskrant-onderzoek weten we dat dit bij D66 herhaaldelijk voorkwam. Helemaal fout en Van Drimmelen moet namen en rugnummers kennen. Sterker nog, hij deed er zelf aan mee, indachtig het motto ‘niemand maakt mij wat’.

Van Drimmelen zal ook op de hoogte zijn van de strapatsen van een eertijdse partijleider, bekend in het Europese circuit, die een medewerker belastte met het transport naar en van Brusselse dates voor een zogenaamd ‘hupsakeetje’ die vier keer zo lang duurden als de dates van de voormalige Franse president Jacques Chirac, bekend als ‘Monsieur cinq minutes’. Het is weliswaar lang geleden, maar nog immer niet iets waar D66 trots op kan zijn. Medewerkers zijn er immers niet voor persoonlijk gemak zoals taxivervoer naar geile afspraakjes. De oud-partijleider in kwestie is nog altijd een vooraanstaand partijlid. Wie de details kent weet dat die de partij ernstig in verlegenheid zouden brengen indien in de krant gezet. Het lijdt geen twijfel dat Van Drimmelen op de hoogte is.

Van Drimmelen weet ongetwijfeld ook meer van de oud-partijleider die het aanlegde met een D66 gemeenteraadslid, toch ook een sterk staaltje misbruik van machtsverhouding. Dat uit die betrekking ongewenst nageslacht voortvloeide is een wetenschap die we ontlenen aan de roddelpers. Daarmee is het lastig omgaan, maar de verhouding op zich kon natuurlijk van geen kanten. Ik voel op mijn klompen dat over die kwestie in kleine partijkring details bekend zijn die bij publicatie forse schade kunnen toebrengen.

kompromat

De tas van Frans van Drimmelen zit vol ‘kompromat’. Het is ook simpelweg zijn business om mensen onder druk te zetten. Dröge en Van Drimmelen doet wel chique op de bedrijfswebsite (‘een Haags adviesbureau dat actief is op het snijvlak van public affairs en corporate communicatie’), maar het is niets anders dan een ordinaire lobbyclub van goedogende, verbaal begaafde vlotte tiepjes die bedrijven en particulieren tegen een vorstelijke honorering een handje helpen om in Haagse en Brusselse politieke kringen steun voor hun handel, welke dan ook, te verwerven. Daarbij komt materiaal om druk uit te oefenen altijd goed van pas. Van Drimmelen weet dat als geen ander. Aan zijn uitgegooide hengel hangt al jarenlang een vooraanstaande politieke partij. Eentje die in de regering zit. De haak van de hengel zal momenteel goed gevoeld worden in het nekvel van de partijelite.

Paasontbijt wordt spelletjesochtend op school in Amsterdam-Noord, waar veel kinderen altijd hongerig naar school gaan. Nu ook met Pasen

Een paar weken na de moord op Theo van Gogh schreef de in 2015 overleden arabist en islamkenner prof. Hans Jansen in het dagblad Trouw een stuk over ‘Dhimmitude’. ”Dhimmitude is afgeleid van het Arabische woord dhimmi. Een dhimmi is een jood of christen die het oppergezag en de superioriteit van de islam erkent. Wanneer hij dat niet doet, schrijft de islamitische wet zware straffen voor. Een opstandige dhimmi kan worden gedood of als slaaf verkocht. Veel dhimmi’s hebben het afgedwongen respect voor hun moslimse meesters geïnternaliseerd en zeggen en denken uitsluitend nog in positieve gedachten waar het de islam betreft” doceerde Jansen.

Het is deze attitude waaraan we in Nederland het hedendaagse gedweep met de ramadan te danken hebben, waaraan schrijfster Lale Gül in Het Parool van 9 april 2022 de column “Dat jubelverhaal over de ramadan ben ik een beetje beu” wijdde. ‘Bezinning, spiritualiteit, verbroedering, tolerantie, ontslakken, gezelligheid, lekkere recepten en collega’s en vrienden die uit solidariteit meevasten’. Lale Gül is er wel klaar mee.

ramadanprikkelbaarheid

Al lang is bekend dat langdurig niet eten en drinken lichamelijke en mentale gezondheidsschade veroorzaakt. Hoe langer de tijdspanne tussen dageraad en zonsondergang, hoe beroerder het lijf en de geest. Dit jaar valt de ramadan van 1 april tot 1 mei. Zonsopgang rond 06.30 uur, zonsondergang circa 20.30u. Vasttijd derhalve minstens veertien uur. Verder geen seks, niet menstrueren en de voorgeschreven dagelijkse herhaaldosering van levensreddende medicijnen op last van Allah graag even een maand opschorten.

Langdurig vasten levert behalve een rammelende maag en een droge mond psychosomatische klachten op. Slaapproblemen, vermoeidheid, verminderde concentratie, minder scherpte, prikkelbaarheid. De ramadan is oorzaak van meer verkeersongelukken, meer ziekenhuisopnamen en meer foute beslissingen. Bedenk wat de humeurwisselingen, verlies aan scherpte en prikkelbaarheid doen met vastende moslims in beleidsbepalende posities. Tijdens het mondkapjesdebat op 7 april 2022 was DENK-leider Farid Azarkan, een gelovig moslim, herhaaldelijk zijn tekst kwijt. Honger? Flauwte? Het is ook geen toeval dat Ramzan Kadyrov, leider van de islamitische republiek Tsjetsjenië en van nature al een opvliegerig personage, juist dezer dagen pochte dat de Russische strijdkrachten, met zijn hulp, nog wel even terug zouden komen om de Oekraïense hoofdstad Kiev in te nemen. Ernstig gevalletje ramadanprikkelbaarheid. Met alle risico’s van dien.

lenteontbijt gaat niet door

Deze inzichten zouden verstandige mensen ertoe moeten brengen voorzichtig te zijn om de ramadanliefhebbers altijd en overal te accomoderen. Iedereen heeft recht op zijn eigen meningen, overtuigingen en hang naar spiritualisme of idolen, hoe onverstandig, onbegrijpelijk of gek ook. De een dweept met Max Verstappen, de ander met Allah. Ik maal er niet om. Maar er zijn grenzen.

Niet in het minst in Amsterdam. Ik kom daarop omdat mij de notulen bereikten van een vergadering van de medezeggenschapsraad van de openbare basisschool Montessori Boven ‘t IJ in Amsterdam-Noord, locatie ‘Kampina’. Judith Steinz van de afdeling administratie vertelt daarin dat het paasontbijt 2022 wordt geannuleerd omdat het samenvalt met de ramadan. Er was lang gezocht naar een oplossing, maar zonder succes. Het woord paasontbijt krijgt ze overigens, dhimmituderwijs, niet uit haar mond. “Om te voorkomen dat er kinderen worden buitengesloten is er gekeken naar een mogelijkheid het lenteontbijt te verplaatsen naar later in het jaar. Helaas is er geen geschikte datum te vinden. Nu is besloten er een spelletjesochtend van te maken met eventueel een paasei”, aldus Judith.

‘Eventueel een paasei’. Mits niet te wild beschilderd,  want haram. Maar dat zei Judith niet. Ze dacht het alleen maar en handelde naar die gedachten, zoals de dhimmy serviel handelt nog voordat er ook maar iets geëist is. Wel zei ze nog dat het paasontbijt nooit meer terugkomt. “De school wil af van de christelijke angel wat betreft de feesten. De benamingen van de feesten worden dan ook anders (winterfeest, lenteontbijt)”.

leerlingen werd niets gevraagd, leiding zwijgt

Deze Montessori-school heeft als onderwijsfilosofie dat de individuele ontwikkeling van ieder kind centraal staat. “Kinderen leren bewuste keuzes te maken. Zelfreflectie, verantwoordelijkheid nemen voor je eigen handelen en zorg dragen voor jezelf, de ander en de omgeving”, aldus de website. Ik vroeg aan Judith Steinz of de kinderen in het kader van ‘het leren van bewuste keuzes’ iets gevraagd was over het annuleren van het paasontbijt en het vervangen van ‘paas’ door ‘lente’ en ‘kerst’ door ‘winter’. Zij reageerde niet, ook niet op een herhaald verzoek om informatie. Op mijn klompen voel ik aan dat geen kind iets gevraagd is. Dat wordt overigens bevestigd door een ouder.

De school is onderdeel van de koepel ‘Innoord’, die zestien basisscholen in dat stadsdeel bestiert, samen goed voor ruim 4000 leerlingen. Opperbaas is Marius Voerman, die zichzelf als interim-bestuurder verhuurt via zijn eenmansbedrijf ‘Calore’, Italiaans voor ‘warm’. Veelbelovend dus, qua intermenselijk contact. Ook hem heb ik enkele vragen voorgelegd, waaronder een schatting van het aantal kinderen voor wie de ban op het paasfestijn is afgekondigd. Deze Montessorischool, waar 360 leerlingen naartoe gaan, is zeker geen ‘zwarte school’. Wel een hele internationale met kinderen uit alle werelddelen. Van een ouder weet ik hoezeer de leerlingen, in dat geval eentje met een latino-achtergrond, zich verheugden op het feest. Helaas. Weg paasontbijt, weg kindervreugd, omdat een handvol ouders moeilijk zou kunnen doen.

Ook Voerman zweeg ondanks twee vriendelijke verzoeken. Op zijn website meldt hij geïnspireerd en geschoold te zijn door Jadish Parikh. Een veelzijdige Indiër met betrokkenheid bij de Oscarwinnende film ‘Gandhi’, die boeken schrijft over management en leiderschap. ‘Making a life while making a living’ is zijn filosofie. Die laatste kunst heeft Voerman ongetwijfeld afgekeken. Even antwoorden op wat beleefde vragen was intussen teveel voor deze liefhebber van ‘management by detached involvement’. Dat het ook anders kan bewijst basisschool De Nieuwe Wereld in Purmerend. Na ophef over de annulering van het paasontbijt keerde de leiding ras op haar schreden terug.

inclusie

‘Inclusie’ is het toverwoord waarmee het dumpen van kerst- en paasfeesten in Amsterdam-Noord en elders in Nederland wordt gemotiveerd. Maar welke inclusie is dat in Amsterdam-Noord, het stadsdeel waar, als de recent gearriveerde bewoners van de luxe-enclave Overhoeks aan de IJ-oever buiten beschouwing worden gelaten, gemiddeld veruit de laagste inkomens, het laagste opleidingsniveau en het grootste aantal PVV-stemmers zitten?

Duizenden kinderen in Amsterdam-Noord gaan al sinds mensenheugenis elke dag met een lege maag, of op zijn best met een zak paprikachips van de voedselbank naar school. Met de recente drastische stijging van de kosten van levensonderhoud is die schrijnende sociale misstand nog groter geworden. Het paasontbijt is een klein moment van geluk in zo’n armoedig kinderleven. Maar wel een heel belangrijk moment waar reikhalzend naar wordt uitgekeken. Wie heeft het recht om een kind dat plezier af te nemen en te vervangen door een ‘spelletjesochtend’ op lege maag?

Welke ‘inclusie’ rechtvaardigt dat de minderheid van GroenLinks en D66-stemmers in Amsterdam-Noord hun PVV-stemmende medebewoners en hun kinderen berooft van de wens om een ouderwets autochtoon Nederlands leven te leiden, inclusief paaseieren, kerstbomen met piek en engelenhaar en een saucijzenbroodje varkensgehakt op het bord, afgemaakt met een pul bier? Mijn smaak niet, maar laat ze.

Geen verstandig mens zal betwisten dat het goed is rekening te houden met religieuze gevoeligheden en morele dilemma’s van een kind dat opgroeit in een islamitisch gezin. Maar dat is wat anders dan een hele groep een plezier ontnemen omdat een klein deel ervan, en dan vooral de ouders, ongemak ervaart. Wijs mij eens op het schoolplein een Ibrahim, Khadija of Mo aan die gemotiveerd stennis zou trappen als Jannie, Ryan of Zhong de tanden zetten in een roomboterbesmeerd paasbrood. Het is maar wat je de kinderen vertelt.

voorzorgzucht

Het zijn niet eens de moslims die het hardst de trom roeren. Het is de autochtone deugbrigade die voorop loopt om elke islamitische gevoeligheid op voorhand te neutraliseren. ‘Voorzorgzucht’ noemde Hans Jansen dat in zijn publicatie uit 2004. “Er maakt zich een voorzorgzucht van mensen meester waardoor iedereen letterlijk op kousenvoeten gaat lopen”. De dhimmy buigt diep en dieper.

“Ich bin’s, ich sollte büssen, an Händen und an Füssen. Gebunden in der Höll. Die Geisseln und die Banden, und was du ausgestanden, das hat verdienet meine Seel” zingt het koor in de Mathheus Passion. Deze lijdensweg en zelfkastijding is uitzichtloos. Tijdens de Pasen. Met de Kerst. Voor altijd. Met dank aan Judith en Marius. Inshallah.