Frans van Drimmelen weet teveel en moest ontzien worden
Het meest vermakelijke aan de onthullingen in De Volkskrant van 16 april 2022 (‘Het was wel onveilig bij D66’) over de doofpot waarin de smeerpijperij in de hoogste regionen van D66 verdween is natuurlijk de totale afbladdering van het fatsoensvernis dat de partij, vooral onder aanvoering van de huidige politieke leider Sigrid Kaag, over zichzelf heeft uitgesmeerd. Het dédain waarmee zij en haar groupies neerkijken op de mores van het gewone volk (“Wie zijn die mensen”) en de morele verhevenheid die zij uitstralen zijn niet alleen weerzinwekkend, maar blijken nu bovenal een dekmantel voor het verhullen van seksueel en aanpalend grensoverschrijdend gedrag. Het is even onthutsend als lachwekkend. Daar staan ze dan, de fatsoensrakkers van de onderwijspartij.
broek op de enkels
Ineens lees de je tekst waarmee ‘partijstrateeg’ Frans van Drimmelen zichzelf op de website van het chique Haagse lobbykantoor Dröge en Van Drimmelen -vestigingen in Den Haag, Brussel, Shanghai, New York en Kopenhagen- aanbeveelt met hele andere ogen. “Klanten wil ik leren zich te bewegen in het maatschappelijke en politieke veld. Daarvoor reik ik ze, om in visserstermen te spreken, graag de hengel aan”. Dat aanreiken van die hengel mag u gerust letterlijk nemen.
Van Drimmelen schijnt geprobeerd te hebben om de publicatie in De Volkskrant via een kort geding tegen te houden. De man die ons op de website www.Dr2.nl vanachter een suave bril nog zo zelfverzekerd en licht hautain aankijkt met de blik van iemand die het helemaal gemaakt heeft, blijkt in werkelijkheid zo’n oenige sukkel die door de buurman in diens slaapkamer is betrapt met de broek op de enkels en die buurman vergeefs onder druk zet om de mond te houden.
wat weet Frans?
Intussen knaagt de vraag wat het motief was van Sigrid -nieuw leiderschap- Kaag om het wangedrag van Frans van Drimmelen en een reeks andere D66’ers onder de pet te houden. Het meest opmerkelijke aan de onthullingen is immers niet de stuitende werkvloergeilneverij en machtsmisbruik voor seksueel gewin, maar het feit dat het partijbestuur en de politieke roerganger deze meneer wilden sauveren in plaats van hem op te knopen aan de hoogste boom. Vanwaar deze cover-up?
De hoofdvraag is: wat weet Frans van Drimmelen van andere D66 prominenten dat hem zo machtig maakt dat zijn ranzige en waarschijnlijk strafbare gedrag met de mantel der liefde bedekt moest worden? Nu wij, met dank aan De Volkskrant, weten dat er een openbaar rapport is van het onderzoeksbureau BING waarin Van Drimmelen er nog goed mee weg kwam, maar ook een vertrouwelijke bijlage waaruit blijkt dat de man absoluut niet deugt, kan er geen andere conclusie mogelijk zijn dan dat Van Drimmelen de partijleiding heeft gechanteerd om te verhinderen dat de inhoud van het geheime rapport in het openbare deel zou komen. Een rapport in twee delen was het compromis dat in het geheim werd gesloten. Het tweede deel was de basis voor de partijleiding om Van Drimmelen zijn functies te ontnemen en verder buiten de deur te houden. Het eerste deel kon worden gebruikt om publiekelijk goede sier te maken. “Er is geen sprake van een structureel onveilige omgeving bij D66” bezwoer Sigrid Kaag. “En zo ken ik de partij ook”. Het bleek totale nonsens.
Kaags verweer dat zij de bijlage niet kende is volstrekt ongeloofwaardig. Misschien had ze het stuk niet gelezen, maar het is ondenkbaar dat de partijvoorzitter die het stuk wel kende er niet met haar over gesproken heeft en over wat ermee te doen. Frans van Drimmelen en Kaag onderhielden nauwe betrekkingen. Ineens was hij zijn partijfuncties kwijt. Dat moet Kaag toch gezien hebben! Van Drimmelen liep al zo lang mee in D66 en was dermate geïnvolveerd dat hij op de hoogte moet zijn van allerhande ontsporingen in de hoogste regionen. Hij zal ook onplezierige details uit Kaags leven kennen. Daar ligt de sleutel tot de opmerkelijke doofpotzaak die D66 nu treft. Frans kan de partij maken of breken. Nu hij voor een verloren zaak staat zal het wel breken worden.
fatsoensrakkerij voor de bühne
Dat de morele standaard in D66, in weerwil van de fatsoensrakkerij voor de bühne, niet hoog is bleek recent weer eens uit de achterbakse roddelarij van Kamerlid Sjoerd Sjoerdsma waarmee hij kabinetsformateur Johan Remkes onderuit wilde trekken (“Er zat drank in de man”). De roddelpraktijk was laag, maar dat Sjoerdsma vervolgens ongehinderd voort kon als prominent fractielid was nog lager. Zo rolt D66. Het fatsoen is louter vernis.
Iets verder terug in de tijd ligt die andere kwestie waarmee D66 zich etaleerde als een partij zonder moraal, toen ze dachten dat de advocaat Sydney Smeets, ondanks zijn al lang bekende hang naar te jonge jongens, Tweede Kamerlid voor de partij kon worden. Hij werd het nog ook. Lang duurde dat overigens niet, want de jongens in kwestie waren misschien wel jong, maar niet gek. Ze deden wat de D66-leiding naliet en knoopten de overmoedige geilneef genadeloos op. Een paar tweets en daar ging de immer in een onberispelijk pak van de duurdere snit gestoken kindervriend.
niemand doet mij wat
Het donjuaneske gedrag van partijoprichter Hans Van Mierlo heeft kennelijk een standaard gezet. Lang geleden ging ik eens, in het kader van mijn partijpolitieke oriëntatie, naar een congres van wat toen nog D’66 heette. Wat mij vooral bijbleef was de schaamteloosheid waarmee partijprominent en minister Hans Gruijters op dat congres stond te tongen met een voluptueuze dame. Ze droeg opvallende zilvergrijze laarzen. Geen idee wie zij was. Misschien zijn echtgenote wel. Het straalde hoe dan ook uit ‘niemand doet mij wat’.
Goed voorbeeld doet goed volgen, moeten ze in die kringen gedacht hebben. Van een vriend die een portiekwoning deelde met een thuisprostituée weet ik dat een D66 kopstuk daar een graag geziene gast was. Tot hij minister werd. Dat vond ik een beetje tegenvallen. Polygaam gedrag zonder inzet van gezags- of machtsverhoudingen behoort tot het privédomein waar niemand, in of buiten de politiek, publiekelijk mee lastiggevallen mag worden. Ook een minister niet. Wie naar de hoeren wil moet het vooral doen, maar wordt dan niet bang als de maatschappelijke status te hoog wordt. Het maakt je acuut chantabel.
hupsakeetje
Anders is het wanneer op de werkvloer amoureuze betrekkingen ontstaan. Die zijn altijd ongewenst. De hele entourage raakt er verkrampt door. Zeker erotische relaties tussen personen die in een gezagsverhouding tot elkaar staan zijn uit den boze. Uit het Volkskrant-onderzoek weten we dat dit bij D66 herhaaldelijk voorkwam. Helemaal fout en Van Drimmelen moet namen en rugnummers kennen. Sterker nog, hij deed er zelf aan mee, indachtig het motto ‘niemand maakt mij wat’.
Van Drimmelen zal ook op de hoogte zijn van de strapatsen van een eertijdse partijleider, bekend in het Europese circuit, die een medewerker belastte met het transport naar en van Brusselse dates voor een zogenaamd ‘hupsakeetje’ die vier keer zo lang duurden als de dates van de voormalige Franse president Jacques Chirac, bekend als ‘Monsieur cinq minutes’. Het is weliswaar lang geleden, maar nog immer niet iets waar D66 trots op kan zijn. Medewerkers zijn er immers niet voor persoonlijk gemak zoals taxivervoer naar geile afspraakjes. De oud-partijleider in kwestie is nog altijd een vooraanstaand partijlid. Wie de details kent weet dat die de partij ernstig in verlegenheid zouden brengen indien in de krant gezet. Het lijdt geen twijfel dat Van Drimmelen op de hoogte is.
Van Drimmelen weet ongetwijfeld ook meer van de oud-partijleider die het aanlegde met een D66 gemeenteraadslid, toch ook een sterk staaltje misbruik van machtsverhouding. Dat uit die betrekking ongewenst nageslacht voortvloeide is een wetenschap die we ontlenen aan de roddelpers. Daarmee is het lastig omgaan, maar de verhouding op zich kon natuurlijk van geen kanten. Ik voel op mijn klompen dat over die kwestie in kleine partijkring details bekend zijn die bij publicatie forse schade kunnen toebrengen.
kompromat
De tas van Frans van Drimmelen zit vol ‘kompromat’. Het is ook simpelweg zijn business om mensen onder druk te zetten. Dröge en Van Drimmelen doet wel chique op de bedrijfswebsite (‘een Haags adviesbureau dat actief is op het snijvlak van public affairs en corporate communicatie’), maar het is niets anders dan een ordinaire lobbyclub van goedogende, verbaal begaafde vlotte tiepjes die bedrijven en particulieren tegen een vorstelijke honorering een handje helpen om in Haagse en Brusselse politieke kringen steun voor hun handel, welke dan ook, te verwerven. Daarbij komt materiaal om druk uit te oefenen altijd goed van pas. Van Drimmelen weet dat als geen ander. Aan zijn uitgegooide hengel hangt al jarenlang een vooraanstaande politieke partij. Eentje die in de regering zit. De haak van de hengel zal momenteel goed gevoeld worden in het nekvel van de partijelite.